اثر: استاد شهین پزشکی
هنرهای سنتی در ایران پیشینه تاریخی غنی و متنوعی دارد که می توان انعکاس آنرا در دوخت های سنتی مشاهده کرد. کتیبه دوزی یکی از سبک های این هنر چشم نواز و ارزنده است که به صورت تابلو زینت بخش فضاهای گوناگون می شود. همچنین از این دوخت در تزئین پرده، رومیزی، سفره و لباس استفاده می شود. تاریخچه ی ظهور این هنر به دوران هخامنشی، ساسانی و اشکانی باز می گردد که در آن ایرانیان درفش های خود را با این دوخت مزین میکردند. و اما دوره ی شکوفایی این هنر در زمان حکومت اسلامی بود، از این رو کارگاه هایی برای تولید پرده خانه خدا در سده ی دوم و سوم هجری در شوش و شوشتر وجود داشته که جایگاه این هنر فاخر را نمایان می کند. برای دوخت کتیبه از آیات قرآنی و اسامی معصومین و همچنین اشعار گوناگون وام می گیرند. این طرح ها در قالب طرح ثلث، مثنی، طغری، تسلسلی یا دیوانی و سایر خطوط تفنن و نستعلیق اجرا می شود. نخ های مورد استفاده در کتیبه دوزی نظیر نخ الوان، سرمه، گلابتون، منجوق و نقده می باشد که روی پارچه های مخمل، ساتن، ابریشم، کتان و ترگال دوخته می شود.
